بررسی موانع توسعه صنعت گردشگری در جمهوری اسلامی ایران

امروزه صنعت جهانگردی به عنوان بزرگترین و متنوع ترین صنعت در دنیا به حساب می آید. کشور جمهوری اسلامی ایران با توجه به اینکه در ردیف 10 ده کشور اول دنیا از نظر وجود جاذبه های گردشگری قرار دارد، ولی از نظر جذب توریسم و گردشگر، نه تنها در بین کشورهای دنیا بلکه در بین کشورهای خاورمیانه هم جایگاه شایسته و مطلوبی ندارد. این پژوهش در پی پاسخ به این سوال که چرا جمهوری اسلامی ایران در جذب گردشگر خارجی موفق نیست و جایگاه مطلوبی ندارد آغاز شد. به منظور بررسی و کنکاش درباره موانع توسعه گردشگری از متخصصین و صاحب نظران آگاه در حوزه گردشگری شامل اساتید، مسیولان و مدیران ارشد استفاده شد. به همین خاطر 103 نفر از بین این افراد به روش نمونه گیری ساده طبقه ای به صورت تصادفی انتخاب شدند. در ابتدا با استفاده از تحلیل اکتشافی 42 گویه مطرح شده در پرسشنامه مورد آزمون قرار گرفت. نتیجه، نشانگر وجود هفت عامل ساختاری و اصلی بود و عامل های استخراج شده عبارت بودند از : 1- عامل زیربنایی 2- عامل سیاسی، 3- عامل فرهنگی 4- عامل دولتی 5- عامل انسانی 6- عامل مدیریتی و 7- عامل اقتصادی که به ترتیب بیشترین تغییرات واریانس آزمون را توضیح می دهند. در نهایت به منظور آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون t استفاده شد که 7 فرضیه مطرح شده در پژوهش تایید شد. نتایج، بیانگر این است که ضعف انمکانات زیربنایی و زیرساختی از مهم ترین موانع توسعه گردشگری بوده و پس از آن موانع و مشکلات سیاسی و موانع فرهنگی بیشترین اثر را در عدم توسعه گردشگری داشته اند.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، موانع سیاسی ، موانع زیربنایی ، گردشگری در ایران