بررسی تطبیقی ویژگی های کالبدی- فضایی بافت قدیم و جدید (نمونه موردی عامری و کیانپارس)

امروزه بسیاری از شهرهای کشور به دلیل افزایش جمعیت، مهاجرت های بی رویه و توسعه افقی شهر، عدم خدمات رسانی جدید به هسته های قدیمی شهر، تمرکز فعالیت های اقتصادی و اجتماعی در این بخش باعث شده است بافت قدیمی از نظر امنیتی، اجتماعی و اقتصادی با مشکلاتی روبرو شده و به مرور زمان دچار فرسودگی شوند که این فرآیند شهرها را از درون می پوساند و محله های خوب شهری را به محله های پست تبدیل می کند. شهر اهواز از جمله شهرهایی است که از مشکلات بافت فرسوده رنج می برد از میان محلات شهر می توان به محله عامری اشاره کرد. این محله هسته اولیه شهر بوده و دارای قدمتی تاریخی می باشد.روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی و تحلیلی است. در ابتدا ویژگی دو محله جدید و قدیم (کیانپارس و عامری) را با مطالعه توصیفی (اطلاعات انها را با استفاده از برداشت، مرکز امار، اسناد کتابخانه ای و مراجعه به سازمان های مربوطه تهیه کردیم) شناسایی می کنیم و در مرحله دوم به تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست امده و ارایه یافته های تحقیق می پردازیم. پژوهش نشان می دهد که در بافت عامری پایین بودن کیفیت ابنیه، مصالح ساختمانی، کم عرض بودن معابر، ناهنجاری های اجتماعی، پایین بودن درآمد ساکنین و عدم توانایی در نوسازی و بهسازی بافت باعث شده است که این روز به روز بر مشکلاتشان افزوده گشته و به مکان های آشفته و تخریبی تبدیل شوند لذا چاره اندیشی برای رفع این مشکلات ضروری است و در بافت کیانپارس بالا بودن کیفیت ابنیه، مصالح ساختمان، عرض مناسب خیابان ها و معابر، در امد خوب و مناسب ساکنین و ... باعث شده که یکی از محلات معروف اهواز شناخته شود، که به مرور زمان، به صورت یکی از محله های اعیان نشین این شهر، تبدیل شده است.