بهینه سازی پارامتر شکل در توابع پایه شعاعی و کاربرد آن در تحلیل ارتعاشات آزاد تیر تیموشنکو

روش بدون شبکه به فرم قوی و توابع پایه شعاعی یکی از روشهای بسیار قدرتمند و دقیق در حل معادلات دیفرانسیل با مشتقات جزیی است. دقت این روش به میزان قابل توجهی به پارامتر شکل تابع پایه شعاعی وابسته است. انتخاب پارامتر شکل بهینه یکی از موضوعات باز در این روش میباشد . در این تحقیق، تحلیل ارتعاشی تیر تیموشنکو با استفاده از روش بدون شبکه و تابع پایه شعاعی چندگانه مورد بررسی قرار گرفته است. پارامتر شکل بهینه با استفاده از اصل حداقل انرژی پتانسیل و با استفاده از الگوریتم ژنتیک برای شرایط مرزی و هندسه های مختلف، برای نخستین بار مورد بررسی قرار گرفته است. یکی از مزیتهای الگوریتم ژنتیک، حذف اکسترمم های محلی و یافتن نقطه اکسترمم کلی است. نتایج بدست آمده از این روش با نتایج حاصل از تحلیل المان محدود توسط نرم افزار Abaqus مقایسه شده و مشاهده شد که نتایج دارای دقت بسیار مطلوبی هستند.

کلیدواژه ها:

توابع پایه شعاعی ، پارامتر شکل بهینه ، الگوریتم ژنتیک ، ارتعاشات آزاد تیر تیموشنکو