مصالح قابل بازیافت در معماری

معماری پایدار در سالهای اخیر، به واسطه ضروریات جدید در زمینه موضوعات محیط زیستی، بیشتر شناخته شده است، به علاوه پیشرفتهای تکنولوژیکی به معماران طیف وسیعی از تکنیکها را برای رسیدن به این مقصود عرضه کر ده است و طراحان آگاهی بیشتری درباره چگونگی نقش ساختمانها در مشکلات محیطی کسب کرده اند، هر ساختمان باید به گونه ای طراحی شود که استفادهاز منابع جدید را به حداقل برساند و در پایان عمر مفید خود، منبعی برای ایجاد سازه های دیگر باشد. همچنین باید توجه کرد که تعداد منابع کافی برای خلق محیط های مصنوع در جهان وجود ندارد که بتوان برای بازسازی هر نسل از ساختمان ها، مقداری جدید از آنها را مورد استفاده قرار داد، این استفاده مجدد میتواند در مسیر استفاده از مصالح بازیافت شده یا فضاهای بازیافت شده شکل بگیرد.این مقاله تلاش دارد بعضی از مسائل مربوط به انتخاب محصولات سبز، راهکارهای جدید استفاده از مصالح بازیافت شد ه وجزئیات طراحی را که به دیوارها، سقفها و لایه ها مربوط است روشن کند. پانل های تخته گچی، پانل های سقفی صوتی، پانل ها ی فیبرگچی و پانل های سیمانی نمونه هایی از مصالح بازیافت شده هستند که در این مقاله به توضیح آن می پردازیم و دو نمونه ساختمان را (ساختمان اداری در اتریش و مرکز جهانی بوم شناسی واشنگتن) را که در آنها که از مصالح سبز استفاد ه شد ه است ،بررسی می کنیم و در نهایت به این نتیجه می رسیم که انتخاب محصولات سبز در یک ساختمان (همانند پانل های معرفی شد ه درمقاله) و استفاده از بازیافت مصالح و تلاش در جهت کاربرد هر چه بیشتر مصالح طبیعی و محیطی، یک مؤلفه کلیدی است که به ما در شکل گیری و ایجاد معماری پایدار کمک می کند.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، مصالح سبز ، مصالح قابل بازیافت ، انرژی