بررسی طراحی مجتمع فرهنگی با استفاده از رویکرد معماری سبز (مجتمع فرهنگی شبلی دماوند)

با پیدایش شیوه ای به نام معماری سبز متکی بر درس گرفتن از طبیعت ، با هدف ایجاد توازن میان احتیاجات انسان و گستره محیط پیرامون ،به صورت عملی تلاش معماران برای انجام وظیفه محوله آغاز شده است. لزوم توجه این پژوهشگران این حوزه به طراحی مجتمع فرهنگی و منطبق کردن این اصول با فرهنگ و نیازهای جامعه و همچنین لزوم آموزش و فرهنگ سازی این اصول برای تمامی فعالان مرتبط با این رشته و همچنین عموم مردم که مشخصا کارفرمایان را تشکیل می دهند، بررسی شده است. هدف این پژوهش، معرفی ساز و کارهای معماری سبز و بهره گیری از آن ها در ساخت وساز مجتمع های فرهنگی می باشد. از این رو پژوهش حاضر با روش توصیفی وگردهم آوری اسنادی اطلاعاتی به بررسی راهکارهایی می پردازد و با بهره گیری از انرژ ی های طبیعی و تجدید ناپذیر در ساختمان می پردازد و در نهایت نتایج نشان داد که با بهره گیری از روش های ساخت و ساز سبز، ساختمانهایی خواهیم داشت که با منطبق شدن با سایت و اقلیم و در نظر گرفتن تغییر شرایط ، تمام نیازهای انرژی خود را از درون سایت تامین می کند و علاوه بر آن با دربرداشتن کلیه سیستم هایی که کارایی حداکثر و راحت را دارا هستند، سلامت اکوسیستم و ترکیب این بناها با طبیعت چنان زیبا خواهد بود که ما را به رویا می کشانند.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، مجتمع فرهنگی شبلی