بررسی چگونگی تجلی معماری پایدار در معماری بومی ایران

موضوع نگهداری زیست بوم و راههایی برای هماهنگی با محیط پیرامون ، مراقبت همزمان در نوسازی و بهسازی ، مفهوم جدیدی از معماری پایدار را در سالها ی 1970 تاکنون مطرح کرده است . با بررسی دیدگاههای معماری اسلامی ایرانی با تاکید بر اصول ارائه شده استاد پیرنیا ( : مردم واری ، استفاده از مصالح بوم آورد ، نیارش ، درون گرایی و پرهیز از بیهودگی ) و معماری بومیکه پژوهش هایی در باب شناخت آن به نیم قرن سابقه هم نمی رسد ، می توان به شناخت معماری پایدار که از مباحث و نیازهای مبرم جامعه امروز جهانی است منجر گردد .معماری طبیعی از توجه صرف به ابعاد فرهنگی و اجتماعی پا را فراتر گذاشته و جنبه های فیزیکی، روحی و روانی بشر وارتباط وی با دنیای پیرامون را مد نظر قرار می دهد و در زمانی که معماری روز شدیداْ وابسته به اقتصاد، تکنیک و مقررات است معماری طبیعی این موارد را با ابعاد زیستی، فرهنگی و روحی بشر گره می زند.در این مقاله سعی بر آن است که روستای اورامان تخت از روستاهای صاحب سبک توابع استان کردستان ، که نمونه ای از معماری بومی ، طراحی شده بر اساس چرخه زیستی و ارزشهای انسانی ، استفاده از منابع موجود در طبیعت منطقه بدون آسیب رسانی به محیط ، همزیستی با طبیعت با توجه به ارزش های معنویی ، زیبا یی شناسانه و انسانی که در نهایت احترام به طبیعت را الگوی شکل گیری بافت خود قرار داده است را مورد بررسی قرار داده و به ارائه راهکارهایی برگرفته از معماری بومی ایرانی در قالب معماری پایدار خواهد رسید .