مطالعه ی تطبیقی سیمای زن در اشعار نزارقبانی شاعر ادبیات عرب و نظامی گنجوی شاعرادبیات فارسی

پروردگار توانا زن را مظهر خلاقیت و جمال و زیبایی خویش آفریدو وجود اورا مهمل و بیهوده وانگذاشت و او را به خلاقیت خود، مربی و و پرورش دهنده افراد جامعه انسانی قرار دادو روی زمین را از فرزندان و دست پرورده های او پر نمودو علی رغم آنانی که حق انسانی زن را انکار کردند، حضور او را در مراتب تکوینی و تشریعی جهان هستی اثبات نمود و مقام ولایت مطلقه و وحی و الهام و سایر کرامات انسانی را از زن خالی نگذاشت. زن زیبا ترین واژه ی آفرینش است و موثرترین عامل تربیت و نگاهبان سلامت روحی،روانی و جسمانی فرزند وجامعه است و از آن جایی که ادبیات هر ملتی با تاثیرپذیری از فرهنگ و اجتماع آن جامعه شکل می گیرد پس شاعران ونویسندگان هر جامعه ای به حضور زن در آثار خود توجه می کنند. در همه ی دوره های تاریخی مختلف ادبیات عرب و ادبیات فارسی، تصویری از زن در قالب شعر ونثر ادبی دیده می شود. این مقاله به بررسی سیمای زن در اشعار نزار قبانی شاعر برجسته ی ادبیات معاصر عرب و نظامی گنجوی شاعر قرن ششم ادبیات فارسی می پردازد.

کلیدواژه ها:

شاعر ، نویسنده ، نزار قبانی ، نظامی گنجوی ، زن