نشاط در خانواده های دارای فرزند اختلال یادگیری

خانواده یکی از قویترین پیوندهای ارتباط اجتماعی است و ابعاد گوناگون آن مانند شمار اعضای خانواده، تحصیالت، درآمد، ساختار قدرت و همبستگی اعضای خانواده از تعیین کننده های شادی هستند . در خانوادههایی که فرزند اختلال یادگیری وجود دارد؛ والدین به دلیل شرایط خاصی که در مسیر پرورش کودک خود دارند، تجارب مختلفی نسبت به والدین دیگر خواهند داشت . درخانواده میبایست به نیازها و علاقه های همه اعضای خانواده، چه سالم و چه دارای اختلال به طور متعادل توجه شود.در این مقاله هدف اصلی، واکاوی نشاط در خانواده های دارای دانش آموز اختلال یادگیری و بررسی زمینه های با نشاط سازی آن هاست. روش تحقیق این پژوهش، تحلیلی و روش جمع آوری اطلاعات اسنادی یاکتابخانه ای است و از تحلیل متن برای تجزیه و تحلیل داده ها بهره گرفته شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که نشاط در خانواده های دانش آموزان دارای اختلال یاد گیری نسبت به سایر خانواده ها در سطح پایینی قرار دارد و نیاز است تا با آموزش مهارت های زندگی و بهزیستی از جمله شادی، ارتباط مثبت و پیوندهای صمیمانه و خشنودکننده خانوادگی، سالمت جسمانی و روانی، نشاط را در خانواده خود تقویت نماید. همچنین والدین باید تشویق شوند تا به طور پیوسته و با حرارت خدمات خویش را به کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری دنبال کنند. افزایش گفت وشنود در خانواده به روشهای گوناگون، موجب شادمانی نوجوانان میگردد . خانواده با مشارکت دادن نوجوانان در تصمیم گیریها، افزون بر فراهم نمودن فرصت ابراز وجود و استقلال برای آنان، به فضای عاطفی خانواده نیز غنا میبخشند. انجام مراقبتهای دقیق پیش و پس از تولد و آموزش پدران و مادران آینده در پیشگیری از مبتال شدن کودکان به اختلالات یادگیری بسیار اهمیت دارد. افزون بر این توسعه بینش خانواده ها و دانش آموزان نسبت به آینده و امید به زندگی و نشاط و بهره گیری از خدمات مشاوره و نیز حمایت های آموزشی و انگیزشی مستمر برای پویایی خانواده ها یک ضرورت است. در گام های بعدی والدین می بایست برای برانگیختن احساسات مثبت و هم خود و هم کودکان دارای اختلالشان را از انرژی و حمایت های دوستان و آشنایان و گروه های پشتیبان، طبیعت و تنوع رنگ وموسیقی و... برخوردار سازند.

کلیدواژه ها:

اختلال یادگیری ، خانواده ، نشاط ، کودکان و نوجوانان اختلالی