ارتقای حافظه شنیداری دانش آموزان دارای مشکلات دیکته نویسی بامداخله درمانی آگاهی واج شناختی

پژوهش حاضر در صدد بوده تاثیر آموزش روش های آموزشی آگاهی واج شناختی بر تقویت حافظه شنیداری در دانش آموزان دارای مشکلات دیکته نویسی را مورد مطالعه قرار دهد. از این رو سوال اصلی پژوهش حاضر این است که آیا روش های آموزشی آگاهی واج شناختی بر تقویت شنیداری دانش آموزان دارای مشکلات دیکته نویسی موثر است برای انجام تحقیق از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بهره گرفته است. 20 نفر از این دانش آموزان با نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و روش جایگزینی نیز تصادفی انتخاب شده است . 10 نفر در گروه آزمایش و 10 نفر نیز در گروه کنترل جایگزین شدند. در گروه آزمایش آموزش واج شناختی و در گروه کنترل به روش متداول درمان آموزش صورت گرفته است. برای اندازه گیری شنیداری از آزمون اختلال بیان نوشتاری )مولفه امال در پایه سوم( با عزت )1389( و حافظه کورنولدی استفاده شد . نتایج نشان داد که بین نمره حافظه شنیداری در گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنیداری مشاهده نشده است؛ بنابراین می توان گفت که روش درمانی آگاهی واج شناختی در حافظه شنیداری آزمودنی تاثیری نداشته است.

کلیدواژه ها:

آگاهی واج شناختی ، حافظه دیداری ، حافظه شنیداری ، اختلال دیکته نویسی