مدل کاربردی برنامه ریزی خطی جهت حداکثر کردن حداقل افزایش تولید پیچ در دو کارگاه تراشکاری

برنامه ریزی خطی شاخه ای از یک مبحث کلی تحت عنوان تحقیق در عملیات Operation Research می باشدکه عبارت است از مجموعه ای از مدل ها و تکنیک های کمی که از طریق روش های علمی، مدیران را در امرتصمیم گیری یاری می دهد . هر مدل برنامه ریزی خطی شامل لوازمی است که عبارتند از : متغیرها ، محدودیت هاو تابع هدف. در این مقاله متغیر های مساله عبارتند از X1 و X2 تعداد پروژه های بهسازی برای کارگاه ها و تابعهدف عبارت است از حداکثر کردن حداقل افزایش تولید پیچ در دو کارگاه . در نهایت پس از حل مدل توسط نرمافزار Lingo به ارایه تحلیلی در ارتباط با نتایج به دست آمده پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، برنامه ریزی خطی ، کارگاه تولید پیچ