بررسی جنبه های اقتصادی و محیط زیستی بازیافت هواپیماهای متوسط پیکر (نمونه موردی: هواپیمای فوکر 100)

ناوگان هوایی ایران آنچنان فرسوده است که از حدود 250 فروند هواپیمای موجود، تنها 60% آنها قادر به پرواز هستند و مابقی بدلیل ناکارآمد بودن در مسیر اوراق قرار دارند. از سوی دیگر میانگین سن هواپیماهای ایران حدود 23 سال است و تعداد زیادی از هواپیماهایی که در حال حاضر در ایرلاین های مختلف پرواز می کنند به نوعی فرسوده و قدیمی هستند و لازم است از چرخه فعالیت کنار گذاشته شوند. از آنجاییکه شرکت هواپیمایی ظرفیت و محل مشخصی برای نگهداری از هواپیماهای خارج از رده و اسقاطی خود ندارند، مجبور به نگهداری این هواپیماها در فضای فرودگاهی هستند. اما فرودگاه ها نیز مناطق و محل های محدودی برای نگهداری از این نوع هواپیماها دارند. به همین خاطر نیاز است تا شرکت های هواپیمایی چاره ای برای اسقاط هواپیماهای خود و خروج آنها از محل فرودگاه ها کنند. یکی از راهکارهای حل این مسیله بازیافت بدنه هواپیماها و فروش قطعات قابل استفاده آنهاست. از این رو در مطالعه حاضر نخست به موضوع ایجاد محل مشخصی برای اسقاط هواپیماهای خارج از رده و سپس به بحث بازیافت پیکر این هواپیماها پرداخته شده است. نتایج حاکی از آن بوده که تاسیس شرکت بازیافت هواپیما و اقدام به بازیافت بدنه هواپیما می تواند مزایای محیط زیستی و اقتصادی قابل توجهی را فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

مدیریت پسماند ، بازیافت ، صنایع هوایی ، هواپیمای خارج از رده ، فوکر 100