نمادپردازی در برخی از داستان های مثنوی معنوی مولوی

این پژوهش با عنوان نمادپردازی در برخی از داستان های مثنوی معنوی مولوی، به بررسی نمادهای موجود در این کتاب شریف پرداخته است. مثنوی سرشار از حکایات و داستان هایی است که به شیوه یی نمادین بیان شده است . این پژوهش، مانند سایر پژوهش های علوم انسانی به روش تاریخی و با مراجعه به اسناد و منابع معتبر کتاب خانه ای نمادهایبرخی از داستان های مثنوی را مورد تحلیل قرار داده سپس با زبان ساده سمبل ها و معانی ثانوی را گزارش کرده است. نتیجه ی بدست آمده این است که محور افکار مولانا در مثنوی، انسان و مسایل مربوط به سعادت و شقاوت اوست. بنابراین مولانا با بیانی نمادین این مسایل را به تصویر کشیده است، پس ضرورت دارد که برای درک مفاهیم فلسفی وعرفانی مولانااین نماد ها رمز گشایی شود تا مخاطب بتواند با آن ها پیوند برقرار کند. این که نی مولانا شکایت خود را با حکایت جدایی ها آغاز می کند و اولین قصه یی را که گوینده مثنوی در تفسیر سرنی و شکایت حال وی در نی نامه نقل می کند نقد حال مااست و نشان می دهد که مخاطب مثنوی باید در زیر افسون نوای نی، دایم در دنیای قصه ها سیر کند و در عینحال نه فقط نقد حال خود را دراین قصه ها جستجو کند بلکه نقد حال سراینده نی نامه را هم در همان قصه، بیابد

کلیدواژه ها:

مولانا جلال الدین ، مثنوی ، حکایت ، نماد پردازی ، تمثیل