بررسی عناصر بومی و منطقه ای در اشعار گلچین گیلانی و شیون فومنی

شعر بومی شعری است که از اعماق اندیشه های اجتماعات انسانی زاییده می شود. این نوع شعر علاوه بر زبان و لهجه ی بومی هر خطه، به آداب و رسوم و فرهنگ و زندگی اندیشه ی ساکنان آن منطقه و دلبستگی های مردم آن نواحی نیزمی پردازد. دراین گونه از اشعار عناصر طبیعی، عناصر فرهنگی و ضرب المثل جایگاه خاصی دارد. به طور کلی شعر بومی شعری است که رنگ و بوی منحصر به فردی داشته باشد. از دیرباز بررسی عناصربومی در ادبیات ما مورد توجه بوده و هست. گلچین گیلانی و شیون فومنی نیز ازجمله شاعران بومی سرای و از شاعران منطقه ی شمالی ایران درانعکاس عناصربومی زادگاه خود تلاش وافری داشته اند و به فراخور جهان بینی خویش، دریچه ای تازه درافق دید مردم گشوده اند.

کلیدواژه ها:

بومی ، گلچین گیلانی ، شیون فومنی ، آداب و رسوم ، طبیعت ،