مقایسه خود کارآمدی ادراک شده و مهارت های اجتماعی افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی و افراد سالم

هدف پژوهش حاضرمقایسه خود کارآمدی ادراک شده و مهارت های اجتماعی افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی وافراد سالم پایه های دهم و یازدهم دوره متوسط شهر سمنان در سال تحصیلی 97-1396 بود. در این پژوهش، نمونه به تعداد 54 نفر به روش نمونه گیری هدفمند از میان دانش آموزان هنرستان شهید عباسپور استان سمنان انتخاب شد. ابزارهای مورداستفاده در این پژوهش پرسشنامه اضطراب اجتماعی، پرسشنامه خودکارآمدی کانون و پرسشنامه مهارت اجتماعی گرشاموالیوت بود است. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چندمتغیری (MANOVA ) تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشانداد که میانگین مهارت اجتماعی و خودکارآمدی در دانش آموزان سالم بالاتر از دانش آموزان دارای اختلال اضطراب اجتماعیاست. میانگین مهارت اجتماعی در دانش آموزان سالم 36.20 و در دانش آموزان دارای اختلال مقدار 25.73 است که اختلافحدود 10.5 نمره ای را نشان می دهد. میانگین خودکارآمدی در دانش آموزان سالم به طور متوسط حدود 5.2 نمره بالاتر ازدانش آموزان دارای اختلال است. بررسی میانگین مولفه های مهارت اجتماعی نشان می دهد در تمامی چهار مولفه مهارتاجتماعی (همکاری، قاطعیت، خویشتن داری و همدلی) میانگین دانش آموزان سالم بالاتر از میانگین دانش آموزان دارایاختلال است که برای بررسی معنی دار بودن این تفاوت میانگین باید به نتایج آزمون مانووا استناد کرد. نتیجه گیری: بر اساسنتایج مطالعه ی حاضرخودکارامدی ومهارت اجتماعی در دانش اموزان سالم بسیار بیشتر از دانش اموز دارای اختلال است.

کلیدواژه ها:

اضطراب اجتماعی ، خود کارآمدی ، خودکارآمدی ادراک شده ، مهارت های اجتماعی