رابطه جهت گیری اهداف پیشرفت و باورهای هوشی با اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان متوسطه

پژوهش حاضر به منظور رابطه جهت گیری اهداف پیشرفت و باورهای هوشی با اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان متوسطه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان اندیمشک بودند که در سال تحصیلی 1397-1396 مشغول به تحصیل بودند. در این پژوهش تعداد 200 نفر از این دانش آموزان به عنوان نمونه و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، مقیاس اهمال کاری تحصیلی سولمومون و راثبلوم (1984)، پرسشنامه نظریه تلویحی هوش عبدالفتاح و یتس (2006) و پرسشنامه آگاهی از تمرکز (براون و رایان، 2003) می باشد. تحلیل نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS-20 انجام گرفت. برای آزمون فرضیه های پژوهش از روش همبستگی و رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین (باور هوشی افزایشی، باور هوشی ذاتی و ذهن آگاهی با اهمال کاری تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان اندیمشک رابطه وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که متغیرهای پیش بین روی هم رفته 20 درصد واریانس اهمالکاری تحصیلی را پیش بینی می کنند. در سطح معناداری برای پژوهش حاضر α=0/05 می باشد.

کلیدواژه ها:

اهمالکاری تحصیلی ، ذهن آگاهی ، باور هوشی افزایشی ، باور هوشی ذاتی