بررسی میزان توجه به اصول خود مدیریتی درسازمان وتاثیر برخلاقیت ونوآوری کارکنان

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 451

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AMSCONF05_782

تاریخ نمایه سازی: 5 آبان 1397

چکیده مقاله:

خود مدیریتی موضوعی است که اخیرا در ادبیات مدیریت مدنظر علمای این رشته قرار گرفته است. نقطه قوت این سبکمدیریتی، خود انسان است که میخواهد مدیریت کردن را از خودش شروع و در جامعه به اوج برساند. یقینا راز موفقیت انسانهادر پیچیدگی های هزاره سوم خود مدیریتی خواهد بود. حفظ ارزش ها و آزادی های فردی و تحصیل استقلال فردی مهمتریننتیجه است که انسانها از فعالیتهای خود انتظار دارند. خود مدیریتی مقوله ای است که در ایجاد قدرت افراد برای مدیریت بررفتار و عملکردشان در حیطه فردی و سازمانی و در جهت ارتقای بهره وری نقش مهمی را ایفا می کند. در این مقاله تلاششده، خود مدیریتی از جنبه های مختلف از جمله: تعریف و مفهوم خود مدیریتی، اصول و فرآیند، اهمیت مدیریت بر خود،فواید و وتاثیر آن برخلاقیت ونوآوری کارکنان مورد بررسی قرار گیرد,مدیران، همواره در جستجوی راهی هستند تا در مدیریتبر دیگران، به موفقیت دست پیدا کنند. اما باید قبل از فراگرفتن مدیریت بر دیگران، خویشتن و نیروهای نهفته در درون خودرا، تحت تسلط و مراقبت قرار دهند و به درستی بر خویشتن، مدیریت کنند. مدیران، ابتدا باید از درون خود آغاز کنند و برظرفیت ها و محدودیت های خود، تسلط یابند، آنها باید تمایلات و خواسته های درونی خویش را بشناسند، تا در ادامه نسبت بهمحیط پیرامون امور تحت نظر خود، دیدگاهی اندیشمندانه پیدا کنند.آیا اکثر مدیران با مفاهیم مدیریت و چگونگی کاربرد ونحوه استفاده از آن آشنایی دارند طیف گسترده تفکر مدیریت بسیار وسیع است. پیشرفتهای علمی تکنولوژیک قرن بیستم وابتدای قرن بیست و یکم شامل مدیریت نیز میشود و شاید بتوان گفت که آهنگ پیشرفت تکنیک های مدیریت نسبت به سایرعلوم سریعتر بوده است. میدانیم که یکی از شاخصه های معرف مدیریت بهره وری، استفاده صحیح و مطلوب از منابع در اختیاراست. این منابع شامل نیروهای انسانی، مواد، ماشین آلات، پول، روش، تکنولوژی، اطلاعات و... میگردد.ولی آنچه که درمیاناین عوامل به عنوان حلقه مفقوده قلمداد می گردد، مدیریت بر خود است که غالبا به فراموشی سپرده میشود. ما اغلب اینبزرگترین و مهمترین سرمایه زندگیمان را، که همانا خودمان هستیم، بدست فراموشی سپرده و از آن غفلت کرده ایم.