بررسی وضعیت امنیت غذایی در روستاهای جلگه ای شرق استان گیلان (مطالعه موردی: روستای ماچیان، شهرستان رودسر)

دسترسی به غذای کافی و سالم از محورهای اصلی توسعه و بهبود وضعیت سلامت هر جامعه است. از این رو، در بیناولویت های هدف های توسعه ی هر کشور، دستیابی به امنیت غذایی پایدار اهمیت ویژه ای دارد. امنیت غذایی به دسترسی همهافراد یک جامعه، در تمام ادوار عمر به غذای کافی و سالم برای داشتن زندگی سالم و فعال اطلاق می شود. ناامنی غذایی وگرسنگی می تواند علاوه بر تاثیر بر سلامت جسمی، تبعات اجتماعی و روانی نیز به همراه داشته باشد. از این رو، پایش ومدیریت امنیت غذایی در جامعه ضروری است. این پژوهش با هدف کلی تحلیل وضعیت امنیت غذایی در روستای ماچیان،شهرستان رودسر، استان گیلان صورت گرفت. هدف های اختصاصی مانند بررسی ویژگی های فردی، حرفه ای، اجتماعی واقتصادی خانوارهای روستایی مورد مطالعه نیز در این مطالعه لحاظ شد. این پژوهش به روش میدانی، با استفاده از داده هایمقطعی و رویکرد توصیفی- تحلیلی صورت گرفت. این روستا دارای 603 نفر جمعیت و 190 خانوار می باشد که از این میان102 خانوار با استفاده از روش تعیین حجم نمونه کوکران و روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری مورد مطالعهقرار گرفت. این پژوهش با استفاده از پرسشنامه ی طراحی شده توسط وزارت کشاورزی ایالات متحده آمریکا انجام شد. ناامنیغذایی در کل خانوارهای نمونه 16 درصد (نامنی غذایی با گرسنگی شدید 1 درصد، ناامنی غذایی با گرسنگی متوسط 9درصد، ناامنی غذایی بدون گرسنگی 3 درصد) بود. افزایش میزان مطالعات در زمینه ی امنیت غذایی در روستاهای مختلف بهمنظور کنترل و کاهش ناامنی غذایی از طریق تدوین سیاست ها و برنامه های موثر از سوی سازمان های مربوطه و همچنینجذب سرمایه گذاری در بخش هایی که منجر به افزایش درآمد روستاییان می گردد، نظیر احداث واحدهای کوچک و متوسطفراوری محصولات کشاورزی و ایجاد سیستم بازاریابی منطبق با شرایط روز جهان توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

سطح ناامنی غذایی ، ویژگیهای اقتصادی خانوار ، ضریب همبستگی ، مطالعه میدانی