بررسی دستورالعمل های ارزیابی اثرات زیست محیطی (EIA)

گسترش دانش و توانایی بشر برای بهره برداری هرچه بیشتر از محیط و منابع آن از یک سو و از دیگر سو نگرانی از اتمام منابع طبیعی و برهم خوردن تعادل چرخه ها و فرایندهای حیاتی کره زمین، دانشمندان را بیش از گذشته متوجه محیط زیست و عامل های اثرگذار و اثرپذیر آن ساخته است. تدوین اصول و قواعد الزام آور زیست محیطی به تدریج موجب توسعه حقوق محیط زیست چه در ابعاد ملی و چه در سطوح بین المللی گردیده است و امروزه حقوق محیط زیست و قوانین و مقررات محیط زیست یکی از مهمترین ابزار و عوامل مدیریت محیط زیست و حفاظت از منابع آن محسوب می شود. بنابراین در پرتو مبانی حقوق بین الملل محیط زیست بسیاری از مسایل نوظهور کاربردی در محیط زیست و روند حفاظت از آن شکل چدی به خود گرفته و به نوعی به رویه مدرن تبدیل شده است. این رویه ها در فرآیندی کاملا تخصصی قرار گرفته و برآیندی تخصصی را ارایه می دهد. از جمله این رویه ها، ارزیابی اثرات زیست محیطی می باشد. ارزیابی اثرات زیست محیطی که می توان آن را به طور مختصر ارزیابی تدثیر یک فعالیت برنامه ریزی شده بر محیط زیست دانست، معرف فرایند و روشی است که از طریق آن اطلاعات تاثیرات زیست محیطی پروژه، طرح و یا برنامه در سطوح مختلف فضایی گردآوری شده و مقامات برنامه ریزی با توجه به اطلاعات مذکور درباره اجرا و یا عدم اجرای آنها اظهار نظر خواهند نمود. این فرآیند که با هدف کمک به قاعده مند کردن فعالیت های توسعه به منظور دستیابی به توسعه پایدار صورت می گیرد دارای خصوصیت چرخه ای بوده و نیازمند تعامل بین بخش های مختلف و استفاده از مشارکت عمومی در سطحی وسیع می باشد. در حقیقت ارزیابی محیط زیست ابزاری است که در جهت دستیابی به توسعه پایدار، کاربردی کلیدی و تعیین کننده دارد. یکی از تکنیک ها و ا بزارهای موجود جهت ارزیابی محیط زیست ارزیابی اثرات محیط زیستی (E I A) می باشد. در این مقاله به بررسی دستوالعمل های اریابی اثرات زیست محیطی (EIA) پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، قوانین ومقررات ، توسعه پایدار ، ارزیابی اثرات زیست محیطی