نظارت بالینی: رویکردی به رشد حرفه ای معلمان

در حال حاضر این موضوع مطرح است که چگونه میتوان به معلمان کمک کرد تا با توجه به تحولات روزافزون و نیز انتظارات فراوانی که متوجه آنها میباشد، در هر شرایطی در انجام وظایف و نقش های محوله موفق گردند و با مشکلات حرفه ای مقابله مناسبی داشته باشند. یکی از رویکردهای مورد توجه، نظارت و راهنمایی آموزشی است؛ با این حال، اغلب معلمان به نظارت سنتی و متداول واکنش منفی نشان میدهند، چراکه این نوع نظارت اولا با ارزشیابی، همسان تلقی میشود و ثانیا به لحاظ نیاز ناظر به وجود می آید نه نیازی که معلمان احساس میکنند، بنابراین چندان نمیتواند متضمن رشد حرفه ای معلمان باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی روش نظارت و راهنمایی آموزش بالینی و نقش آن در رشد حرفهای معلمان انجام شد. در این راستا تلاش شد با روش تحقیق کتابخانه ای (مطالعات ثانویه از نوع فراترکیب) و مبتنی بر مطالعه منابع اطلاعاتی به بررسی ادبیات موضوع پژوهش پرداخته شود. جامعه مطالعه این تحقیق، کلیه منابع و مستندات کتابخانه ای بود. یافته های این بررسی حاکی از آن است که، اجتناب از روشهای سنتی نظارت و تمایل به اصلاح عملکرد معلمان و بهبود آموزش، بتدریج استفاده از روش نظارت و راهنمایی آموزش بالینی را توسعه بخشید. در این راستا بررسیها نشان داد که نظارت و راهنمایی بالینی بر کلاس درس یک کار دایمی و مستمر است و نظارت های مقطعی نمی توانند اهداف مورد نظر آموزش و پرورش را برآورده سازند، لذا ، فرایند نظارت میبایست به صورت دایمی و با آموزشهای مستمر و ضمن خدمت در مدارس توسعه داده شود و برای کارآمدی آن، بازخوردهای نظارت مورد توجه عمیق قرار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

نظارت و راهنمایی آموزشی ، نظارت بالینی (کلینیکی) ، رشد حرفه ای معلمان