سنجش تناسب اراضی استان کردستان برای کشت زعفران بر اساس دما با استفاده از روش ویکور

کشاورزی مهمترین فعالیت اقتصادی در جهان است و یکسوم کل خشکیهای روی زمین را در برمیگیرد و 54 درصد جمعیت شاغل را در برگرفته است. هوا و اقلیم یکی از مهمترین داده های اطلاعاتی در کشاورزی است. در حقیقت کیفیت خوب محصول با مطالعات آب و هوایی در ارتباط است. اقتصاددانان و دیگر دانشمندان کشاورزی اثرات آبوهوا و تغییرات آن را همواره ازنظر کشاورزی محفوظ داشتهاند. محدودیتها و مرزهای تولید محصولات کشاورزی وابسته به شرایط آب وهوایی است و این واقعیت است که هیچ محصولی به اهمیت واقعی خود نمیرسد مگر اینکه با شرایط محیطی انطباق یابد. مهمترین عامل در کشاورزی، دما، بارش، رطوبت، خاک، شیب و ارتفاع هستند. تمام محصولات کشاورزی مرز آستانه ای طبیعی و حقیقی از عناصر اقلیمی دارند که در خارج از آن مرزهای آستانهای قادر به رشد طبیعی نیستند. در پژوهش حاضر عنصر دما در 8 ایستگاه سینوپتیک استان کردستان طی یک دوره 25 ساله 1370-1390موردبررسی قرار گرفت. داده های اخذشده از سازمان کل هواشناسی کشور درمحیط SPSS میانگینگیری شد و بعد از تشکیل ماتریس تصمیم و وزن دهی نهایی، با بهره گیری از مدل ویکور نقشه نهایی درمحیط GISتهیه گردید. نتایجی که به دست آمد نشان داد که43/3درصد از مساحت استان دارای تناسب خیلی نامناسب ونامناسب هستند43/36درصد از استان وضعیتی مناسب را نشان میدهد و تنها13/34درصد از استان شرایط لازم را به لحاظ کشت زعفران بر اساس عنصر دما داشته و به لحاظ دما محدودیتی جهت کشت زعفران ندارند. درواقع از شمال استان به طرف جنوب از تناسب اراضی کاسته میشود

کلیدواژه ها:

ماتریس تصمیم ، وزن دهی ، مدل ویکور