مدیریت بحران در راستای برنامه ریزی شهری با استفاده از روش SWOT

در کشورهای حادثه خیز پیامدهای ناشی از بحران ها از عوامل بازدارنده ی توسعه به شمار می آیند.در سالهای اخیر وقوع سوانح و تعداد افراد آسیب دیده و خسارات ناشی از آن به طور چشمگیری افزایش پیدا کرده است.خطرپذیری سوانح طبیعی و غیرطبیعی ارتباط نزدیکی با روند توسعه دارد به این ترتیب که در صورت عدم وجود نطامات و ترتیبات مناسب،فرآیند و اجزای توسعه غالبا منجر به بروز یا تشدید حوادث می گردد.اما در عین حال توسعه متوازن به طور موثری وقوع یا خسارات آن ها را کاهش می دهد.کشور ایران به واسطه موقعیت جغرافیایی،شرایط اقلیمی و وضعیت زمین شناختی از جمله کشورهای بلاخیز جهان محسوب می شود. در این میان با توسعه کالبدی شهرهای بزرگ کشور، این شهرها علاوه بر خطر زلزله در معرض خطرات ناشی از سایر حوادث طبیعی و غیرطبیعی قرار دارند که کیفیت نامطلوب طراحی، ساخت و کنترل ساختمان ها و تاسیسات حیاتی،ساخت و ساز در مناطق خطرناک و وجود ساختارهای نامطلوب و فرسوده شهری در میزان تلفات این حوادث تاثیرگذار می باشند. امروزه مدیریت در حوادث و بحران های غیر منتظره با محور دانایی ترکیبی از علم و هنر و عمل است و برنامه ریزی شهری ابزاری است که ما را از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب می رساند تا بتوان با بهره گیری از این ابزارها هزینه های مجدد را کاهش و خطرات ناشی از بحران های مختلف را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

خطرپذیری ، بحران ، توسعه متوازن ، برنامه ریزی شهری