بررسی تعریف و ارایه روش مکان یابی پایانه های مسافربری برون شهری

یکی از عوامل مهم در برنامه ریزی و طراحی شهری، مکان یابی مناسب برای استقرار خدمات و کاربری های مختلف در شهر است. مکان یابی بدان معنا که کاربری ها و فعالیت های مختلف شهری نیازمند فضای مناسب خود برای بهترین عملکرد در شهر می باشند و امکان استقرار آن ها در هر ناحیه شهر وجود ندارد. این امر نیازمند تحقیق در مکان از دیدگاه های مختلف و با در نظر گرفتن ویژگی ها و عملکرد کاربری ها و نحوه ارتباط آن ها با سایرکاربری های شهری امکان پذیر است. از جمله کاربری های مهم شهری، پایانه های مسافربری برون شهری هستند. جانمایی نامناسب پایانه ها در شهر، نه تنها بر عملکرد شبکه ترافیکی پیرامون و شبکه اتوبوسرانی اثر منفی برجای میگذارد، بلکه اثرات زیانباری بر ساختار شهر و بافت شهرسازی خواهد گذاشت. استقرار مطلوب پایانه ها در فضاهای شهری ضمن بهبود الگوی دسترسی، موجب صرفه جویی اقتصادی و نیز کاهش آلودگی های برگرفته از فضاها میگردد. به دلیل افزایش جمعیت و حجم تردد در شهرها و در نتیجه گستردگی آن ها شرایط سنتی حاکم بر استقرار این عملکرد با مشکلات زیاد توام گردیده است.(1) هدف در این مقاله شناسایی معیارها و ریز معیارهای مناسب برای بدست آوردن نقاط یا مناطق بهینه برای انتخاب مکان پایانه های مسافربری برون شهری است. شاخص های اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی، انسانی و .... مواردی هستند که باید در تعیین مکان مناسب برای این کاربری در نظر گرفت. در این پژوهش براساس تعیین شاخص های مهم و تاثیرگذار برای پایانه های مسافربری برون شهری، مدل (Topsis)موردنظر ساخته و با جمع آوری پرسشنامه از مسیولین و کارشناسان مربوطه، وزن هر شاخص مشخص می گردد و سپس بر اساس امتیازات در نظر گرفته شده برای هر شاخص اولویت و میزان اهمیت هرشاخص برای مکان یابی این کاربری برآورد می شود.

کلیدواژه ها:

مکان یابی ، Topsis ، پایانه مسافربری برون شهری ، کاربری های شهری