ارزیابی اثرات رویکرد مدیریت جامع مشارکتی و مدیریت غیر مشارکتی منابع طبیعی بر زیست پذیری جوامع محلی (مطالعه موردی: استان چهارمحال و بختیاری)

این پژوهش به منظور مقایسه زیست پذیری در روستاهای دارای فعالیت های آبخیزداری و حفاظت خاک و روستاهای دارایرویکرد مدیریت جامع و مشارکتی در استان چهار محال بختیاری انجام شده است. اطلاعات میدانی در منطقه مورد مطالعهبرای دستیابی به سوالات تحقیق و آزمون فرضیات تحقیق، با استفاده از پرسشنامه گردآوری شده است و با نرم افزار SPSSمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد روستاهای داری رویکرد مدیریت جامع و مشارکتی در مقایسه با روستاهایدارای فعالیت های حفاظت خاک و آبخیزداری از زیست پذیری بالاتری برخوردار است. انجام فعالیت های آبخیزداری و حفاظتخاک در جای خود دارای اهمیت می باشند که نسبت به مناطقی که اصلا این فعالیت ها انجام نشده مطعنا از اهمیت ویژه ایبرخودار است، منتها نگاه صرف فنی در مدیریت منابع طبیعی و حوزه های آبخیز نمی تواند راه حل کاهش آسیب پذیری وتقویت تاب آوری جوامع محلی باشد نهایت می توان بیان نمود رویکرد جامع نگر در محیط های روستایی از اهمیت خاصیبرخودار است. از سوی دیگر تاکید بر مشارکت و توان افزایی جوامع محلی نیز می تواند سبب ارتقا شاخص های زیست پذیریروستایی گردد.

کلیدواژه ها:

زیست پذیری ، رویکرد مدیریت جامع و مشارکت ، استان چهارمحال و بختیاری ، آبخیزداری