بزرسی تطبیقی نقشمایه های داستانی امید به آینده، مرگ و تولد دوباره، ارایه ی شخصیت های متضاد و دستیابی به آگاهی کامل تز در منطق الطیز عطار و مثنوی مولانا

متون عرفانی به ویژه در فرهنگ اسلامی و ایرانی بر خلاف تفاوت های ظاهری و همچنین مکانی و زمانی، دارای اصول و مبانی و سیر و اهداف مشابه و نزدیک به هم و گاهی یکسان است. این اصول و هدف مشترک سبب شده است تا بیشتر آثار عرفانی نقش مایه ها و بن مایه ها و مفاهیم مشابه و همانندی داشته باشند. منطق الطیر عطار و مثنوی معنوی مولانا جلال الدین بلخی به عنوان دو اثر عرفانی و تمثیلی با وجود پاره ای اختلافات موضوعی و تنوع و گوناگونی مفاهیم و داستان ها، شباهت های محتوایی فراوانی در نقش مایه هایی همانند؛ عشق و محبت، امید به آینده، ارایه ی شخصیت های متضاد، مرگ و تولد دوباره، دست یابی به آگاهی کامل تر، خیر و شر، نقش تربیتی و اخلاقی، سرگرمی و همچنین احساس های مثبت وجود دارد که باید به گونه علمی تحلیل شود. این پژوهش با بررسی تطبیقی کوشیده است دو اثر عرفانی برجسته را از حیث محتوا و نقش مایه های مشابه مورد تحلیل و مقابله قرار دهد. همچنین در این پژوهش ضمن بررسی نقش مایه های داستانی، مفاهیم مشابه از حیث موضوعی مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

منطق الطیر عطار ، مثنوی مولوی ، بررسی تطبیقی ، نقش مایه های داستانی ، موتیف