تحلیل فازی و طراحی بهینه مدل های عمرانی با رویکرد مهندسی ارزش با استفاده از الگوریتم ژنتیک و تیوری فازی ( مطالعات موردی: پروژه راه اربعین و سد بتنی Folsom )

به طور کلی می توان گفت مهندسی ارزش یک روش سیستماتیک جهت بهینه نمودن هزینه ها همراه با بررسی و کنترل ریسک و یا در بعضی مدل ها کنترل کیفیت می باشد. در تحقیق حاضر ابتدا روشی (چرخه ای) برای تحلیل و طراحی مدل های عمرانی با رویکرد مهندسی ارزش توسط نویسنده ارایه شده است که در آن بهینه سازی به شرط کنترل ریسک ( یا کنترل کیفیت در بعضی مدل ها)، مهندسی ارزش محسوب می شود، سپس با استفاده از الگوریتم ژنتیک و تیوری مجموعه های فازی دو مدل عمرانی مورد بهینه سازی و ارزیابی ریسک (کیفیت) قرار گرفته است. در مدل اول که در آن به بهینه یابی منحنی دانه بندی مصالح بیس پروژه پروژه راه اربعین پرداخت شده است با استفاده از الگوریتم هوشمند ژنتیک، منحنی دانه بندی مصالح موجود که خارج از محدوه مجاز تعیین شده ی قرارداد پروژه بود، با استفاده از کمترین درصد مصالح جدید ( 2 / 4 درصد) به داخل محدوده مجاز ( منحنی های حدی دانه بندی پروژه ) هدایت گردید. در مدل دیگری بیشترین ( بهینه ترین) ارتفاع آب در وجه بالادست سد بتنی Folsom محاسبه گردید و با توجه به آنکه مقوله ریسک سد از اهمیت بسیار بالایی برخوردار هست، تحلیل عدم قطعیت و ریسک پایداری تنشی در بدنه سد با استفاده از تیوری مجموعه های فازی و نرم افزار ANSYS برای حالت ارتفاع بهینه محاسبه شده انجام گرفت که نتایج حاکی از ریسک بالای پایداری تنشی سد در حالت بهینه ارتفاع اب در وجه بالادست سد بود.

کلیدواژه ها:

مهندسی ارزش ، تحلیل عدم قطعیت ، بررسی ریسک ، تیوری فازی ، الگوریتم ژنتیک ، بهینه سازی ، دانه بندی مصالح ، محور صالح آباد- مهران ، سد بتنی ، Folsom