بازیابی اصول شهرسازی تبریز در دوره ایلخانی-تیموری، ترکمانی با رویکرد زایشی - گشتاری

هنگامی که سخن از شهرهای کهن به میان می آید، عوامل کالبدی در پیوند با معانی و نیز کیفیات مرتبط با فعالیت ها و رفتار های انسانی از عوامل اصلی شکل دهنده به این شهر ها به شمار میآیند. چنین به نظر میرسد که با بررسی، تجزیه و تحلیل ارتباط میان ساختارهای سطوح مختلف ساخت نحوی در این شهرها میتوان نتایح ارزشمندی را بدست آورد. هدف از پژوهش حاضر واکاوی ژرف ساخت ها (ساختار های ذهنی و واقعی و الگوها و قواعد بنیانی سازنده زبان ) و روساختها (واژگان و نشانه ها ، مطالعه فضاهای شهری بجا مانده از دوره ایلخانی- تیموری، ترکمانی) با تاکید بر رویکرد زایشی - گشتاری برای بازیابی قواعد گشتاری ( قواعد تغییر ) میباشد. در راستای انجام این پژوهش ، از روش های توصیفی- کتابخانه ای و اسنادی به بررسی تاریخچه شهر و سیر تحول تغییرات ساختاری تبریز در دوره دوره ایلخانی-تیموری، ترکمانی پرداخته می شود . بر طبق مبانی نظری از بررسی عوامل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی ، فرهنگی و .......( ژرف ساخت ها ) آن دوره به نتایجی دال بر تاثیر در شکل گیری الگوها و از تحلیل الگوها به جا مانده نتایجی دال بر تاثر پذیری از عوامل زیربنایی (سیاسی، اقتصادی و....) بدست میآید لذا با مقایسه تطبیقی این نتایح ( سطوح زیرین و رویه ) قواعد و اصولی به دست میآید که موجب تبدیل این نتایح به یکدیگر میشوند نهایتا با عنوان اصول شهرسازی دوره ایلخانی-تیموری، ترکمانی معرفی میشود تحلیل و بازیابی این اصول میتواند نقشی سازنده و ارزشمند در پیوند ارتباط از دست رفته گذشته و حال و استمرار حال با آینده داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تبریز دوره ایلخانی-تیموری ، ترکمانی ، ژرف ساخت ، روساخت ، قواعد گشتاری