ارزیابی و امکان سنجی توسعه گردشگری شهری با رویکرد آسایش اقلیمی مطالعه موردی، شهر قزوین

گردشگری به عنوان بزرگترین، امنترین و پایدارترین صنعت در دنیای امروز محسوب میگردد که به علت ایجاد تعاملات فرهنگی نقشی فراتر از رونق اقتصادی را در جهان امروز بازی میکند. کارکردهای چندگانه ی گردشگری جایگاه رفیع همراه با روند روزافزون را برای این صنعت در محاسبات بین المللی به همراه آورده است. در این میان گردشگری شهری که با محوریت مکانهای تاریخی، فرهنگی، علمی و تفرجگاهی شکل گرفته است، جایگاهی ویژه در صنعت گردشگری را به خود اختصاص داده است. شهر قزوین با توجه به پیشینه و سیر تاریخی خود از توانهای چشمگیری در ایجاد و رونق گردشگری شهری برخوردار است. مقاله پیش روازنظر هدف تحقیق از نوع کاربردیاست واز نظر روش اجرا توصیفی-تحلیلی است که در راستای شناخت و معرفی توانمندی های فوق صورت پذیرفته است. با توجه به شرایط اقلیمی شهر قزوین، مقاله حاضر برآن است تا روزها و بازه ی زمانی برخوردار از آسایش دمایی برای گردشگران علاقه مند به بازدید از جاذبه های گردشگری شهر قزوین را معرفی نماید. در این راستا از مدل نرم افزاری PET و نمودار مسیر خورشید در محیط نرمافزار Reyman بهره گرفته شده است. تلفیق یافته های به دست آمده از نرم افزار فوق با یافته های برآمده از مدلهای دستی )مثل کوین و دمارتن( چهره اقلیمی شهر قزوین را از منظر آسایش دمایی برای جذب گردشگر به خوبی معرفی نموده است. یافته های فوق نشان داد که مناسب ترین بازه ی زمانی برای جذب گردشگر شهری در قزوین ماه های آغازین فصل بهار میباشد که از 62 روز مورد مطالعه ، 36 روز نسبت به مابقی روزها مناسب تر برای گردشگری است .در راستای بهره مندی از توانمندی گردشگری فوق در زمینه ی گردشگری شهری ، مکان ها و فضاهای گردشگرپذیر در قالب نقشه و نمایش فضایی معرفی گردیده است. زمینه های فوق در دو موضوع مکانهای تاریخی و فضاهای اکوتوریستی مورد مطالعه و معرفی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

گردشگری شهری ، آسایش دمایی ، مدل PET ، شهر قزوین ، اقتصاد گردشگری