بهینه سازی تعاملات اجتماعی در بافت تاریخی فرهنگی با رویکرد پایداری، مطالعه موردی پارک سید ابراهیم محله شتربان تبریز

طراحی و احداث بوستانهای محلی، به عنوان بخشی از فضای سبز شهری، از موضوعات مهم در طراحی و برنامه ریزی شهرهای معاصر هستند؛ در حالی که اکثر طراحی پارکهای شهری با هدف تامین فضای سبز صورت گرفته است و به نوع و کیفیت روابط بین شهروندان و افزایش مدت حضور آنها در یک فضای امن و با تعاملات بیشتر توجهی نشده است، از طرفی پارکهای شهری دارای کارکردهای گوناگون اجتماعی ، اقتصادی و اکولوژیکی میباشند . از این بین، کارکردهای اجتماعی به دلیل ارتباط مستقیم آن با شهروندان و مشارکت آنها در ایجاد یک فضای پویا اهمیت ویژه ای دارد. در این مقاله ابتدا به بررسی شاخصهای پایداری و تاثیر آنها بر محیط پرداخته شده است، سپس بر اساس مطالعات کتابخانه ای و میدانی به تاثیر موارد فوق بر سایت مورد مطالعه، پرداخته شده است و خروجی مطالعات در غالب راهکارها و کاربری- های پیشنهادی جهت پویایی فضا و تعاملات اجتماعی بیشتر ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، پایداری اجتماعی ، امنیت اجتماعی ، مشارکت اجتماعی ، فضای سبز