بررسی تأثیر مولفه های معماری ارگانیک بر آرامش روانی انسان

انسان برای ادامه زندگی علاوه بر رفع نیازهای جسمی، ملزم به بر طرف ساختن نیاز های روانی خویش نیز می باشد.طبیعت به عنوان بستر شکل گیری حیات موجودات در پاسخ گویی به رفع نیازهای فوق، همچون مادری است کهفرزندی در بطن خویش می پرورد. اما با وجود خردسالی انسان در برابر شکل گیری محیط پیرامونش، با نبوغ سرشار و کنجکاوی روز افزون خود، دست به تخریب طبیعت زده است تا راه پیشرفت بگشاید، غافل از آنکه همواره در تقابل بامحیط قرار گرفته است و با از بین رفتن نظم محیط، آرامش وجود خویش را که اساس سلامت جسم و جان می باشد از بین خواهد برد. ناگزیر در پی یافتن سلامت روانی به سوی مادر خویش باز می آید و نمود این بازگشت در فضای سکونت او، در معماری ارگانیک رخ می نماید؛ چرا که آسایش خویش را به تجربه گذشته در همسازی با طبیعت یافته است. دراین مقاله سعی بر آن شده است تا علاوه بر بررسی های روانشناختی پیرامون تأثیر طبیعت بر سلامت روانی انسان ها، به شناخت مؤلفه های معماری ارگانیک و تأثیر روانشناسی محیطی آن در معماری دیروز و امروز ایران پرداخته شود و در مقایسه ای کوتاه به چگونگی تطابق یافتن این معماری و آنچه در گذشته بناسازی ایران رخ داده است با معماری معاصر ایران بپردازد. روش مطالعه به صورت کتابخانه ای بوده است و نوع مقاله توصیفی تحلیلی می باشد

کلیدواژه ها:

انسان و طبیعت ، معماری ارگانیک ، روانشناسی محیطی ، خانه های قدیم ایران