بررسی مفاهیم معماری پایدار در خانه های چهار اقلیم ایران

به واسطه انقلاب صنعتی وپیشرفت تکنولوژیکی در استخراج منابع فسیلی و رفع نیازهای سرمایشی وگرمایشی ساختمان ها ،معماری بدون توجه به آلودگی و محیط زیست به سمت استفاده بیشتر و بیشتر از این منابع سوق داده شد و رفته رفته روش ها و راه حل های سنتی و بومی سازگاربا طبیعت فراموش شد . بدیهی است که زندگی، کار ،تفریح، استراحت و غیره فعالیتهایی است که در فضا های طراحی شده توسط معماران صورت می پذیردو از آنجا که نقاط ضعف وقوت یک ساختمان بر زیست بوم جهان تاثیر میگذارد، وظیفه حساسی بر عهده معماران است .در سده های گذشته که این تجهیزات وجود نداشت ، معماران می بایست با استفاده ازمصالح محلی و بکارگیریعناصر اقلیمی، با عوامل نامساعد طبیعت همزیستی ایجاد نموده وبه نحوی شرایط آسایش در داخل ساختمان ها رافراهم میکردند. معماری بومی که بخش عمده ای از مناطق ایران را به خوداختصاص داده، در طول زمان موردبی توجهی قرار گرفته و بیشتر بافت های ارزشمند آن از بین رفته است .لذا مطالعه ی تمهیدات بومی این نواحی می تواند ما را در دستیابی به اهداف عمده ی این پژوهش که صرفه جویی در مصرف انرژی، ایجادآسایش حرارتی و اقلیمی و کاهش آلودگی های زیست محیطی و به حداقل رساندن هزینه تامین انرژی است یاری نماید

کلیدواژه ها:

آسایش حرارتی ، اقلیم ، توسعه پایدار ، معماری بومی