معماری پایدار راهکاری برای حرکت به سوی توسعه ی پایدار در ایران

جهان در مواجهه با رشد نارضایتی، در ارتباط با ایجاد شهرهای عظیم و جداافتادهای است که هیچگونه حس آشنایی به ساکنان خود عرضه نمی کند .هرچند با پیشرفت روزافزون تکنولوژی، به ظاهر توسعه پایدار درصدد فراهم آوردن اهدافی چون کاهش استفاده از انرژی های غیرقابل تجدید و توانمندسازی جوامع برای حفظ منابع و محیط زیست شهری، تا حدودزیادی موفق بوده اما نادیدهگرفتن ابعاد اجتماعی – فرهنگی انسانها، تحت عنوان هویت؛ شاید پاسخی به این پرسش باشد که چرا علیرغم طرح بسیار آن در سطح مجامع بین المللی و ملی، مانند کنفرانس زمین )برزیل ،1992(، توسعه پایدار، همچنان به عنوان دغدغه ای جهانی مطرح است از سویی هیچ مدل بینالمللی وجود ندارد .هرکشوری در چهارچوب فرهنگ و خصیصه زیستبوم خود بر بستر پایداری، توسعه مناسب را جستجو میکند. در سراسر دنیا، به ویژه کشورهای در حال رشد، هر روز افراد زیادی به شهروندان جوامع شهری ملحق میشوند، اما آنچه با نام شهرسازی یاد میشود رشد شهری است که حاصل آن بحران هویت معماری و شهرسازی معاصر است. در این پژوهش موضوع هویت که از دیرباز مورد توجه صاحبنظران بسیاری بوده، بار دیگر در مقیاس شهر و توسعه پایدار آن ،ضروری مینماید. لذا با روش توصیفی – تحلیلی با فرض مبناقراردادن اهداف پایدار شهری در طرحها و برنامه های امروز و کمرنگ شدن هویت فردی و شهری به دلیل عدم توجه به فراهم آوردن فضاهایی برای ایجاد حس تعلق به مکان و تعاملات اجتماعی، پرداخته شده است. و نتایج این بررسی نشان میدهد که میتوان در طراحی معماری و محیط شهری با استفاده از هندسه غنی گذشته اما برای جامعه امروز و به شیوه های نوین جهانی، موجب کاهش تفکر بیگانگی شهروند از شهر و در نتیجه افزایش حس ریشه دار بودن )هویت( در وی شد.

کلیدواژه ها:

هویت ، هویت معماری ، توسعه پایدار ، هویت شهری