تعامل معماری بومی و اقلیمی و نقش آن در مصرف بهینه انرژی

امروزه انرژی مهمترین کارمایه و اصلی ترین نیروی پیش برنده زندگی بشری است و تاریخ و تمدن بشری بر بنیاد ابداعات و کشفیات در مسیر تبدیل انرژی های مختلف به یکدیگر شکل گرفته است. در واقع، انقلاب صنعتی که بر تمامی عرصه ها و فعالیت های اقتصادی، اجتماعی بشری تاثیر به سزایی داشته، در نتیجه بکارگیری و بهره برداری از اشکال مختلف انرژی به وقوع پیوسته است. در حال حاضر بخش ساختمان یکی از بزرگترین بخش های مصرف کننده انرژی در جهان به شمار می رود و توجه به فناوری های نوین به منظور صرفه جویی و بهینه سازی مصرف انرژی در ساختمان ، می تواند نقش بسیار موثری در کاهش مصرف انرژی داشته باشد.]1[ ، معماری سنتی و بوم گرا نیز نه تنها در ایران بلکه در تمامی نقاط جهان دارای تاثیرات متقابلی بر مصرف بهینه انرژی بوده که با بررسی دقیق تر به این نتیجه میرسیم که مساله مهم مصرف بهینه انرژی در بناهای بوم گرای موجود کاملا مشهود بوده و حتی دارای نتایج مطلوبی برای رسیدن به بهینه سازی در انرژی بوده است. این مقاله به مطالعه تاثیرات معماری بوم گرا و معماری مطابق با اقلیم در مصرف انرژی و تعامل این دو رویکرد مهم در شکل گیری معماری با مصرف بهینه انرژی پرداخته است؛ به این ترتیب که به بیان این مساله میپردازد که چگونه معماری بوم گرا و معماری همساز با اقلیم به وجود آورنده ی یک معماری با حداکثر میزان صرفه جویی انرژی در حوزه های اقلیمی ایران میشود، از این رو به معرفی معماری بومی و همساز با اقلیم پرداخته و روش هایی را در این نوع معماری که باعث صرفه جویی در انرژی یا استفاده از انرژی های طبیعی میشوند بیان کرده و به نتیجه گیری پرداخته میشود.

کلیدواژه ها:

طراحی بوم گرا ، مصرف بهینه انرژی ، طراحی همساز با اقلیم ، ساختمان های بهینه ، معماری پایدار