ارزشهای معماری بومی و نقش آن در توسعه پایدار شهری نمونه موردی بافت قدیم شهر کرمانشاه

معماری به عنوان یک پدیده اجتماعی از فرهنگ نشیت گرفته و بر آن تاثیر می گذارد و آینه ای است از اندیشه های انسان در رابطه با فضا، زیبایی شناسی، و فرهنگ. به همین سبب سبک معماری هر طور انعکاسی از فرهنگ و هنر آن محسوب می شود و با دگرگونی هایی که که در سایر عرصه های زندگی و هنر به وقوع می پیوندد متناسب است و حرف سبک جدید معماری بر اصول، روش ها و سنت های سبک پیشین استوار است به همین خاطر بین سبک های گوناگون مثل ماری رابطه ای استوار وجود دارد و مرزبندی بین آن ها توف پا به نظر می رسد. به نظر می رسد الگوی شهرسازی محله ای منسجم که با الگوی شهر آینده همخوانی بیشتری دارد با شرایط زیستی شهر کرمانشاه سازگارتر است. هدف از این مقاله شناسایی ارزش های بومی معماری کرمانشاه می باشد. روش تحقیق توصیفی می باشد نتایج نشان داد به منظور دستیابی به الگوهای بهینه توسعه شهری، تلفیق الگوهای شهرک سازی سنتی با مدرن نقش موثری در توسعه پایدار شهر کرمانشاه خواهد داشت. در یک نتیجه گیری کلی الگوهای معماری و شهرسازی سنتی در تقابل و تضاد با الگوهای شهرسازی مدرن می باشد بلکه در روند دستیابی به توسعه پایدار شهری مکمل یکدیگرند. بنابراین برای بومی سازی الگوهای مدرن شهرسازی باید انسان محور بودن فضای شهر کرمانشاه، کسب فضایل اکولوژیکی کرمانشاه، استفاده بهینه و کارآمدتر از زمیندر سطحی شهر و طراحی شهر بر مبنای عابر پیاده توجه کرد.

کلیدواژه ها:

معماری ، معماری بومی ، توسعه پایدار ، بافت قدیم ، شهر کرمانشاه