بررسی وضعیت آمادگی قلبی – تنفسی و تدوین هنجار آزمون یک مایل دویدن و راه رفتن در دانش آموزان پسر 11 - 17 سال استان قزوین

آمادگی قلبی تنفسی نشان دهنده ظرفیت کلی سیستم قلب و عروق و تنفس برای تامین اکسیژن در طول فعالیت بدنی است. در حال حاضر شواهد قوی وجود دارد که آمادگی قلبی تنفسی یک پیش بینی کننده مهم در میزان مرگ و میر است و به عنوان یکی از قوی ترین نشانگرهای سلامتی حتی مهم تر از سایر شاخص های مرسوم مثل وضعیت وزن، فشار و سطوح کلسترول خون در کودکان و بزرگسالان در نظر گرفته می شود. کودکان و نوجوانانی که آمادگی قلبی و تنفسی بالایی دارند خطر ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی، فشار خون بالا، چاقی، دیسلپیدمی و مقاومت به انسولین در آن ها کاهش می یابد و احتمالا از وضعیت قلب و عروقی سالم تری در بزرگسالی برخوردار خواهند بود. هدف از اجرای این پژوهش بررسی وضعیت آمادگی قلبی و تنفسی و تدوین هنجار آزمون یک مایل دویدن و راه رفتن در دانش آموزان پسر 11 - 17 سال استان قزوین می باشد. به همین منظور 329 دانش آموز پسر به صورت تصادفی از پنج شهر استان قزوین به عنوان نمونه انتخاب شدند.آزمودنی ها آزمون یک مایل دویدن و راه رفتن را انجام دادند و VO2peak از طریق فرمول کورتون محاسبه شد. برای بررسی تفاوت VO2peak در دو گروه سنی 11 - 14 سال و 15 - 17 سال از آزمون تی مستقل با سطح معناداری 0.05 ≥ p و برای تدوین هنجار آزمون یک مایل دویدن و راه رفتن از نمرات z و تبدیل آن به رتبه های درصدی استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد، VO2peak با افزایش سن افزایش می یابد، این افزایش از گروه سنی اول ( 14-11 سال ) به گروه سنی دوم ( 17-15 سال ) 45 / 1 mL/kg/min بوده ست.همچنین، زمان مربوط به یک مایل دویدن و راه رفتن در گروه سنی 11 - 14 سال 84 / 1±12 / 10 در گروه سنی 15 - 17 سال 84 / 1 ± 67 / 9 و در گروه سنی 11 - 17 سال 84 / 1 ± 92 / 9 بوده است.

کلیدواژه ها:

آزمون های میدانی ، VO2peak ، آمادگی جسمانی ، آمادگی قلبی-تنفسی