تاثیر یک جلسه تمرینات تناوبی با شدت بالا ( HIIT ) با استراحت فعال متفاوت بر توان بی هوازی و شاخص خستگی مردان ورزشکار

هدف از تحقیق حاضر تاثیر یک جلسه تمرینات تناوبی با شدت بالا ( HIIT ) با استراحت فعال متفاوت بر دفع لاکتات فوتبالیست های جوان بود. به این منظور 20 نفر از فوتبالیست های لیگ دسته اول کشور در دامنه سنی 16 تا 20 سال، که با توجه به میزان VO2max و به صورت تصادفی در دو گروه همگن ده نفره تقسیم شدند. گروه اول مسافت 35 متر در 6 تکرار را با حداکثر توان 090-95 درصد حداکثر ضربان قلب) با 30 ثانیه استراحت به صورت دویدن آرام با شدت 40 تا 50 درصد حداکثر ضربان قلب به عنوان استراحت فعال انجام دادند و گروه دوم همان پروتکل را با 30 ثانیه استراحت به صورت مقاومتی (8-10 تکرار اسکوات با دمبل ) با شدت 30 درصد 1RM به عنوان استراحت فعال انجام دادند. ابزارهای اندازه گیری شامل: لاکتومتر، آزمون میدانی شاتل ران، و برای اندازه گیری وزن و قد از ترازوی دیجیتال و قد سنج استفاده شد. نتایج نشان داد میزان لاکتات در گروه استراحت فعال دویدن آرام نسبت به گروه استراحت فعال مقاومتی ( اسکوات) تفاوت معناداری وجود داشت، و نتایج براورد این آزمون در گروه استراحت فعال با دویدن آرام بهتر بود. بین شاخص خستگی در گروه استراحت فعال دویدن آرام با گروه استراحت فعال مقاومتی (اسکوات) تفاوت معناداری وجود داشت و نرخ شاخص و نرخ شاخص خستگی در گروه استراحت فعال مقاومتی (اسکوات) کمتر بود.

کلیدواژه ها:

تمرینات تناوبی شدید ، استراحت فعال متفاوت ، توان بی هوازی ، شاخص خستگی