بررسی و مقایسه ی اثرات دو شیوه ی متفاوت گرم کردن بر توان انفجاری وعملکرد شوت سه گام در بازیکنان بسکتبال

هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیرات گرم کردن فعال و غیر فعال بر پرش عمودی و مهارت شوت سه گام می باشد. بدین منظور 30 دانشجوی دختر که در تیم بسکتبال دانشگاه فعالیت داشتند؛ پس از تکمیل پرسشنامه سلامت و رضایت نامه بامیانگین سن 23.66 سال قد 1.65 سانتی متر ، وزن 56.25 کیلو گرم انتخاب گردید. نحوه تنظیم موقعیت آزمودنی ها و برنامه آنها به این ترتیب بود که : موقعیت یک به عنوان کنترل ( بدون گرم کردن ) ؛ موقعیت دو به عنوان تجربی یک ( گرم کردن فعال، 10 دقیقه دویدن بر روی تردمیل با شدت 30 درصد؛ موقعیت سه به عنوان تجربی دو ( گرم کردن غیر فعال، 10 دقیقه استفاده از کیسه های آب گرم با حرارت 79 - 70 درجه سانتیگراد بود. جلسات آزمون در همه موقعیت ها، به فاصله ی 48 ساعت و با سه تکرار در پیش _ پس آزمون انجام گرفت. کلیه ی محاسبات آماری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 19 و روش های آمار استنباطی؛ تی وابسته و تی مستقل در سطح معنی داری (p<0.05) ، انجام شد. نتایج نشان داد : گرم کردن فعال و غیر فعال در مقایسه با گرم نکردن بر پرش عمودی تاثیر معناداری دارد (P<0.05 ) ؛ اما بر مهارت شوت سه گام تاثیر معناداری ندارد (p> 0.05). همچنین بین گرم کردن فعال و غیر فعال بر پرش عمودی و عملکرد شوت سه گام تفاوت معنا داری وجود ندارد (P> 0.05).

کلیدواژه ها:

گرم کردن فعال ، گرم کردن غیرفعال ، توان انفجاری ، شوت سه گام