پیش بینی خود مهارگری بر اساس ناگویی هیجانی در دانش آموزان دبیرستانی

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی خودمهارگری بر اساس ناگویی هیجانی در دانش آموزان دبیرستانی بود. روش پژوهش همبستگی از نوع پیش بینی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان متوسطه شهر شیراز در سال تحصیلی 95-94 بود. نمونه ی پژوهش 200 نفر از این دانش آموزان بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه ناگویی هیجانی خلقی تورنتو (TAS-20)و خودمهارگری تانجی و همکاران پاسخ دادند نتایج ضریب رگرسیون چندگانه به شیوه ی همزمان نشان داد که پیش بینی خودمهارگری بر اساس مولفه های ناگویی هیجانی معنی دار است و دشواری در شناسایی احساسات و دشواری در توصیف احساسات می تواند به طور معناداری خودمهارگری را پیش بینی کند. اما بعد تفکر با جهت گیری خارجی قادر به پیش بینی نبود. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که ناگویی هیجانی در خودمهارگری نقش دارد.

کلیدواژه ها:

خودمهارگری ، ناگویی هیجانی ، پردازش اطلاعات