مقایسه تاثیر روش تدریس مبتنی بر تفکر فعال و روش تدریس سنتی در یادگیری درس علوم تجربی ابتدایی دانش آموزان پسر ناحیه 1 شهرستان اردبیل

یکی از فعالیت هایی که در بیشتر کشورهای دنیا در جهت بهبود اهداف علمی و کاربردی به کار گرفته می شود، به کارگیری روش ها و تکنیک هایی است که به کمک آن ها بتوان مفاهیم را با توجه به اهداف آموزش وپرورش هر چه عملی تر به دانش آموزان یاد داد یا با بیانی دیگر، دانش آموزان خود، این مفاهیم را بیایند، درک کنند، به خاطر بسپارند و به کارگیرند. پژوهش حاضر در پی مقایسه تاثیر روش تدریس مبتنی بر تفکر فعال (روش مشارکتی) و روش تدریس سنتی (سخنرانی) در یادگیری درس علوم تجربی بر دانش آموزان ابتدایی ناحیه یک شهرستان اردبیل می باشد. این پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی بوده است. جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی ناحیه یک شهرستان اردبیل در سال 1395 می باشد که تعداد آن ها حدود 15200 نفر بودند. نمونه این پژوهش مشتمل بر 58 نفر از دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی می باشد که با روش نمونه گیری خوشه ای دومرحله ای انتخاب شده است. برای تحلیل داده های موردنظر از آزمون T مستقل در برنامه spss استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد بین میانگین روش تدریس تفکر فعال و روش تدریس سنتی (سخنرانی) تفاوت معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، سنتی ، تفکر فعال ، دانش آموزان ، علوم تجربی