تبیین رهیافت شناختی آموزش ریاضی در مقطع ابتدایی به منظور کسب و رشد مهارت های اجتماعی کودکان

پژوهش حاضر، ابتدا با روش کتابخانه ای و با استناد به پژوهش های انجام شده در حوزه علوم شناختی انجام شده است هدف اصلی پژوهش ما تبیین مدلی برای چگونگی آموزش ریاضی دوره ی ابتدایی به منظور کسب و رشد مهارت های اجتماعی کودکان است. بنابراین با معرفی رهیافت شناختی در حوزه آموزش و برشمردن ویژگی های آن ، رویکرد ساخت و ساز گرایی را که ریشه در روانشناسی شناختی دارد ، ارایه نموده ایم. همچنین اشاره کرده ایم که تحقیقات انجام شده در رابطه با کارگیری رهیافت شناختی در آموزش نشان می دهد که این روش منجر به کسب و رشد مهارت های اجتماعی کودکان می گردد. در ادامه به موضوع کیفیت در آموزش از دیدگاه یونسکو، نهاد آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد، پرداخته ایم. در پایان این پژوهش به منظور تعیین ارتباط بین یادگیری درس های ریاضی و فارسی دانش آموزان مقطع ابتدایی از اول تا پنجم ابتدایی،که معلمان آنها از نظریه یادگیری ساخت و ساز گرایی استفاده می کردند. از بین آزمودنی های شامل 1071 دانش آموز دختر و پسر دوره ی ابتدایی شهر شاهرود در سال تحصیلی 1395-96 از طریق نمونه گیری گروهی، نمونه 741 نفری انتخاب نمودیم.روش پژوهش توصیفی – مقطعی ،از نوع همبستگی و از لحاظ اجراء میدانی است . نتیجه نشان می دهد که بین یادگیری ریاضی و فارسی ارتباط معنی داری وجود دارد .

کلیدواژه ها:

آموزش ریاضی ، رهیافت شناختی ، ساخت و سازگرایی ، مهارت های اجتماعی