آسیب شناسی ورزش کاراته و مسیولیت های ناشی از خطا در آن

علاقه به شرکت در ورزش های رزمی در سال های اخیر به میزان زیادی افزایش یافته است. به طوری که بیش از 75 میلیون نفر در رده سنی نوجوانان در سراسر جهان دست کم در یکی از ورزش های رزمی حضور فعال دارند. از جمله این ورزش ها می توان به کاراته اشاره کرد که به عنوان عمومی ترین هنرهای رزمی شناخته شده و در ایران نیز از جایگاه خوبی برخوردارند. از مزایای مهم این ورزش می توان به دفاع شخصی، افزایش آمادگی بدنی، افزایش انعطاف و همچنین توسعه اعتماد به نفس ورزشکاران اشاره کرد. ولی از طرفی بروز حوادث و آسیب در ورزش کاراته هم به مانند سایر رشته های ورزشی پر برخورد امری اجتناب ناپذیر است و ورزشکاران این رشته همواره در معرض یک گروه خطرات بالقوه قرار دارند. مقاله حاضر، با روش توصیفی- تحلیلی و با استناد به مطالعات و بررسی های کتابخانه ای و بررسی اسناد و مدارک علمی جمع آوری شده است. هدف از این پژوهش بررسی میزان شیوع، شدت، نوع و مکانیزم آسیب های ورزشی و مسیولیت های ناشی از خطا در کاراته می باشد. بررسی پیشینه تحقیقات نشان داد کوفتگی و کبودی به عنوان شایع ترین نوع آسیب رزمی کاران کاراته شناخته می شود که این آسیب ها همگی از نوع خفیف بوده اند. همچنین مشاهده شد که بیشترین آسیب کاراته کاها در ناحیه سر و گردن اتفاق می افتد. از آن جا که بیشتر آسیب ها به علت خطای تکنیکی و در هنگام تمرینات رخ می دهد به نظر می رسد که نقش مربیان در پیشگیری از وقوع آسیب رزمی کاران بسیار دارای اهمیت باشد و آموزش صحیح تکنیک های رزمی از سوی مربیان و همچنین تاکید بر کاربرد شیوه های درست حمله و دفاع در تحقیقات آینده می تواند نقش مهمی در کاهش آسیب های رزمی داشته باشد. از طرف دیگر و با توجه به این که در ورزش های رزمی ضربه زدن به بدن حریف امتیاز محسوب می شود و همچنین ضربات خورده شده در ناحیه بالاتنه و سر از امتیازات بیشتری برخوردار است، به نظر می رسد که بازنگری در قوانین ورزش های رزمی (به ویژه در سنین حساس نوجوانی) و بررسی اثر آن در تحقیقات آینده، کاری منطقی باشد که بتواند برای کاهش آمار آسیب در این رشته های ورزشی صورت پذیرد.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، ورزش های رزمی ، کاراته ، کاتا ،