اتیسم وسبک های درمانی آن

اتیسم یک اختلال رشدی- عصبی می باشد که کودک را قبل از سه سالگی درگیر میکند. مشخصه این اختلال ناتوانی در برقراری ارتباط می باشد. بسیاری از متخصصین زمینه ژنتیک را عامل و بعضی شرایط حاکم در دوران بارداری و عوامل محیطی را دخیل می دانند.نبود شناخت دقیق از علت این اختلال، درمان قطعی آن را غیرممکن ساخته است.اما اقداماتی با هدف به حداکثر رساندن سازگاری شخص طراحی شده اند. سبک های درمانی موجود بر مداخله زودهنگام شناختی-رفتاری تاکید دارند. سبک های درمانی گوناگون تاکنون شناخته شده است .سعی ما در این مقاله بر ارایه مهمترین و موثرترین آنها طبق شواهد تحقیقاتی محققان بوده است. در موسیقی درمانی توجه مشترکی که هنگام نواخته شدن موسیقی بین کودک و مربی ایجاد میشود اهمیت بسیاری دارد. درمان های مبتنی بر یکپارچگی حسی از طریق تحریک حواس کودکی که به طور خطرناک و نادرست خود تحریکی میکند و رفتارهای خود آزارانه از خود نشان می دهد مفید واقع میشود . در روش تسهیل ارتباط کودک با استفاده از ابزارهای ارتباطی مانند صفحه کلید با دیگران ارتباط برقرار میکند و مفاهیم را به وسیله ی آن انتقال میدهد. در مداخله به روش فعالیت های زندگی روزمره تاکید بر ایجاد توازن میان اجزاء جسمی،عاطفی و هوشی کودک است.نکته مهمی که باید به آن اشاره کرد این است که هیچ کدام از روشها به تنهایی اثر قابل توجهی ندارند و تنها در صورتی موثر واقع می شوند که با یکدیگر ادغام شده و همه جنبههای اختلال طیف اتیسم را در بر گیرند.

کلیدواژه ها:

سبک های درمانی اتسیم ، اتیسم ، موسیقی درمانی ، تسهیل ارتباط