سنجش خوشه ای شدن دسترسی به خدمات شهری( مورد مطالعه: شهر شهریار)

توزیع عادلانه خدمات و امکانات از ویژگیهای تعیین کننده شهرهای برخوردار و پایدار است. بر همین اساس هدف مقاله حاضر سنش چگونگی دسترسی به خدمات شهری در سطح شهر شهریار میباشد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی-تحلیلی است. برای سنجش دسترسی به خدمات شهری از شاخص نزدیکترین همسایه استفاده شده است. یافته های حاصل از پژوهش نشان میدهد که نمره Z برای دسترسی به مراکز تفریحی و ورزشی، اداری و مراکز آموزشی به ترتیب برابر 0.28 و 6.5- و 7.3- می باشد. این نتایج نشان دهنده خوشه ای شدن، توزیع ناعادلانه و دسترسی نابرابر ساکنان شهر شهریار به امکانات و خدمات است.

کلیدواژه ها:

خدمات شهری ، نزدیکترین همسایه ، شهر شهریار