بررسی عوامل تاثیر گذارمسکن بارویکرد هویت بخشی شهرها

مسکن درفضاهای مسکونی بخش زیادی از سطح شهرها و کلان شهرها را اشغال کرده است.که بخش زیادی اززندگی افراد درخانه سپری می شود.لازم به ذکراست که ارتقا کیفی و کمی مسکن نقش بسزای در تامین نیازهای کیفی و کمی انسان از جمله هویت بخشی شهرها دارد.در گذشته بنا به دلایل های مختلف به ویژه نگاه کلی به هویت بخشی و مسکن در شهرها توجهی به نقش مردمی در هویت پذیری خویش در فضاهای مسکونی نگردیده است.مسکن و هویت بخشی در شهرها عمدتا بر مبنای فردی و جمعی داشته است. که هیچ یک از این دو نگاه ، گویای کامل مسکن و هویت بخشی نمی باشد. در نتیجه این مسکن و هویت بخشی سعی دارد با استفاده ازاسناد کتابخانه ای به ارایه الگویی مسکن و هویت بخشی از دو بعد بیرونی و درونی تشکیل می شود.که دربعد درونی آن توسط مردم و جامعه و بعد بیرونی توسط کارشناسان و سیاست گذاران مسکن شکل گیرد.اگرچه هویت درمفهموم عام و کل آن،قدمتی طولانی وهم پای تاریخ تمدن انسان دارد،اما پیشینه این بحث در مسکن چندان با سابقه نیست.از آنجایی که هویت مجموعه ای از صفات ومشخصاتی است که باعث تشخیص یک فرد یا اجتماع ازافراد وجوامع دیگر می شود ؛ مسکن نیز به تبعیت از این معیار،شخصیت یافته و مستقل می گردد.مقوله هویت به طور عام و هویت شهری به طور خاص از جمله مقولاتی است که به جهت نقشی که در شناخت افراد ،اشیاء ،اجتماعات ومکان ها دارد،حایز اهمیت فراوان است. علی رغم اهمیت این موضوع در دوران اخیر بحران هویت بخشی شهرها به صورت نگران کننده ای احساس می گردد.مسکن و فضاهای مسکونی در گذشته از استقبال، شخصیت وهویت ویژه ای برخورداربوده اند؛در حالی که آنچه از اغلب شهرهای کنونی درذهن عموم شکل می گیردجز مجموعه ای از ساختمان های بلند، خیابان ها، ادارات و پارک ها نیست که در نتیجه آن تعلق خاطر به این فضا به مرور کمتر و کمتر می شود.در واقع باید گفت در دوره معاصر و به خصوص در سال های اخیرساختن برای ساختن و نه ساختن برای زیستن مجالی را برای توجه به مقولات مهم و عمیق همچون هویت و مسکن در شهرسازی باقی نگذاشته است.

کلیدواژه ها:

مسکن ، هویت ، هویت شهری ، هویت بخشی فردی و جمعی