تحلیل نشانه شناختی نقش استفاده از بدن در آثار سه هنرمند محیطی زن: آنا مندیتا، کارین وندر مولن و تارا گودرزی

این مقاله به بررسی آثار سه هنرمند فعال زن در زمینه ی هنر اجرا و هنر محیطی از دیدگاه نشانه شناسی فرهنگی و اجتماعی پرداخته است. آنا مندیتا هنرمند اهل کوبا، کارین وندر مولن اهل هلند و تارا گودرزی هنرمند ایرانی، هر سه از بدن زنانه خود در طبیعت به عنوان مدیوم اصلی برای خلق اثر هنری در اغلب آثارشان استفاده کرده اند و این هنرمندان زن، جز هنرمندان هنر محیطی قرار می گیرند. در آثار این سه هنرمند ضمن اینکه نشانه ها و نماد های مشترکی در استفاده از بدن خود در طبیعت وجود دارد، تفاوت های فرهنگی، مذهبی و جغرافیای محل زندگیشان باعث ایجاد تفاوت های آشکاری در نحوه ارایه متفاوت بدنشان به عنوان جزیی از طبیعت، نیز شده است که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است. از هر هنرمند دو تصویری که به صورت موردی انتخاب شده است، مورد تحلیل نشانه شناختی قرار گرفته اند. با توجه به اهداف و ماهیت پژوهش، دو پرسش اصلی این پژوهش بیانگر این مهم است که: آثار آنا مندیتا توانسته بر نحوه ی ارایه و اجرای آثار تارا گودرزی و کارین وندرمولن در چیدمان های بدنشان در طبیعت تاثیر گذار باشد در نحوه ی ارایه بدن در طبیعت به عنوان هنرمند محیطی، چه شباهت ها و تفاوت هایی بین آثار آنا مندیتا، تارا گودرزی و کارین وندرمولن وجود دارد در پی پاسخگویی به پرسش های پژوهش، روش تحقیق به صورت کیفی، توصیفی و تحلیلی می باشد که در آن سعی شده است با استفاده از تکنیک های کتابخانه ای و مصاحبه هایی که با چند هنرمند شاخص در حیطه ی هنر محیطی انجام شده است، به بررسی موضوع پژوهش و پیدا کردن پاسخی برای سوالات مطرح شده در این پژوهش، پرداخته شود. نتایج تحقیق نشان می دهد بدن در آثار هر سه هنرمند به عنوان مدیوم اصلی در آثارشان استفاده شده است، اما تفاوتهای فرهنگی، خصوصا باورهای مذهبی و نیز نحوه نگرش شان نسبت به هستی، توانسته تاثیر مهمی در نحوه ی ارایه متفاوت بدنشان در طبیعت داشته باشد. این مسیله که از اهداف مهم پژوهش بوده است در این مقاله به تفصیل مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

هنر محیطی ، هنر اجرا ، نشانه شناسی ، هنر بدن