توسعه پایدار و حس تعلق به محیط زیست در هنر محیطی ایران

هدف از نگارش این مقاله تبیین تعامل موثر بین انسان و محیط زیست به کمک یک زبان بین المللی و فراگیر به نامهنر محیطی است که این موضوع باعث می شود در کنار پایداری محیط زیستی حس تعلق به مکانی که در آن زندگی می کنیم هم ،درافراد جامعه به وجود آید، که اگر این امر محق شود، خود به معنای برقراری توسعه پایدار در یک جامعه است. آنچه ضرورت این تحقیق را تاکید می ورزد، بهره گیری از روش نظریه ارتباط زبان شناس برجسته روسی، رومن یاکوبسن است که در مسیر بسط و گسترش در هنر محیطی به منظور بررسی همه جوانب خلق یک اثر هنری گویا و در عین حال دوستدار محیط زیست، به منظور القای حس تعلق به محیط زیست، از آن بهره گیری شده است. که با استفاده ارکان نموداری که یاکوبسن آن را ترسیم نموده در قالب عوامل موثری که باید در زمینه القای حس تعلق به آنها پرداخته شود، این بررسی صورت گرفته است. شیوه تحقیق، توصیفی- تحلیلی و روش گردآوری داده ها، کتابخانه ای و با استفاده از نشریات و مصاحبه ها است. این تحقیق در پی پاسخگویی به سئوالات ذیل است: الف- شیوه های ارائه تبیین توسعه پایدار و حس تعلق به محیط زیست در هنر محیطی چیست؟ ب- چگونه می توان نظریات یاکوبسن را در این عرصه عملیاتی نمود؟

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، حس تعلق ، محیط زیست ، هنر محیطی