شناسایی موانع مشارکت عمومی در آموزش حقوق شهروندی

پژوهش حاضر با هدف شناسایی موانع مشارکت عمومی در آموزش حقوق شهروندی انجام شد. روش پژوهش بر حسب هدف تحقیق، کاربردی و بر حسب نحوه گردآوری داده ها از نوع توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش در برگیرنده کلیه کارشناسان حوزه آموزش حقوق و حقوق شهروندی می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و در جهت رسیدن به اشباع نظری داده ها 35 نفر از کارشناسان، به عنوان نمونه، انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسش نامه محقق ساخته بود. پرسش نامه ای بر اساس مفهوم پایه ی تکنیک دلفی طراحی گردید. برای تحلیل داده ها و استخراج موانع، از روش تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد. پیش از اجرای تحلیل، شاخص کفایت نمونه برداری و مقدار آزمون کرویت بارتلت مورد بررسی قرار گرفت. اهمیت و ترتیب اولویت موانع با استفاده از آزمون رتبه ای فریدمن مشخص شد. یافته های تحقیق نشان داد که کاستیهای ناشی از عوامل انسانی مدیران، کاستیهای ناشی از برنامهریزی، کاستی های ناشی از اشکال مشارکت، کاستی های ناشی از ساختار آموزشی، کاستیهای ناشی از عوامل اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، موانع و کاستیهای ناشی از برنامه ریزی دولت، کاستیهای ناشی از فعال نبودن معلمان و آموزش گران در امر مشارکت و کاستی های ناشی از فعال نبودن فراگیران در امر مشارکت به ترتیب جزو موانع مشارکت عمومی در آموزش حقوق شهروندی در ایران می باشند.

کلیدواژه ها:

آموزش حقوق ، حقوق شهروندی ، مشارکت عمومی