ماندلا و میل به تمامیت در شعر اقبال

از آنجایی که ناخودآگاه شاعر در زیرساخت های شری موثر است نمایندگان با در نظر داشتن نقد کهن الگویی اکتشاف زیرساخت فکری علامه محمد اقبال لاهوری می پردازند. این پژوهش در پاسخ به این سوال سامان یافته است که آیا اقبال در مخمس نوای وقت با فراخوانی آنیما ، در آرزوی دستیابی به کمال و تمامیت ماندلا یی است تطبیق روان پژوهی یونگ در ضمیر خودآگاه و ناخودآگاه از طریق اشکال و نمادهای واژگانی، ادات، رنگ ها، مخاطب را به جهان متن و روان شاعر نزدیک می سازد. شعر او با بیدار کردن ناخودآگاه، محرک نوشدگی و نوزایی و رسیدن به کمال و جاودانگی است.

کلیدواژه ها:

اقبال لاهوری ، مخمس نوای وقت ، کهن الگوی ماندلا ، نیما ، تمامیت و کمال