بررسی آموزش خودشناسی در دانش آموزان ایرانی بر اساس سند تحول بنیادین

یکی از گام های نخستین در راه اصلاح نفس و تهذیب اخلاق و پرورش ملکات والای انسانی، خودشناسی است. خودشناسی بهاین معنی است که انسان مقام واقعی خویش را درک کند، تکلیف آموزش خودشناسی در سند تحول بنیادین آموزش و پرورشموضوعی است که در این مقاله بهصورت کاربردی بررسی شده است و راهکارهای اجرایی کردن آن بررسی گردید. راه هایخودشناسی شامل مطالعه، شناخت گذشتگان، تفکر و شناخت سرمایههای وجودی است وظیفه مدیران آموزش و پرورش ایناست که با مهیاکردن برنامه های آموزشی مانند نمایش، خواندن کتاب، قصه گویی و استفاده از تمثیل درک مفاهیم خودشناسیرا برای کودک آسان کنند و تکلیف والدین شناساندن این توانمندی ها به کودک و یاری نمودن او در درک و پذیرشتوانمندیهایش است. طوری که دانش آموز نیاز به کتاب غیردرسی و مطالعه پیگیر را با تمام وجود احساس کند. روشتدریسی که دانش آموزان را به کتابخانه و جستجو در جهان پیرامونشان هدایت کند از بهترین روشهای تدریس است. دانشآموزان باید متفکر، خلاق، نقاد و دارای بینش علمی باشند کسی به خاطر عقیده یا نظری مورد ملامت قرار نمی گیرد پرسش وپاسخ گروهی، استفاده از رایانه و نمایش فیلم، استفاده از تصاویر و نقشه ها، خواندن مطالبی جذاب برای افزایش آگاهی، بازدیداز اماکن تاریخی، رهاوردهای گردش علمی، روش نمایشی روشهای کاربردی هستند که می توان از آنها بهره گرفت. مفروضگرفتن اصل وجود خدا، استفاده از دلایل روشن و قابل فهم، روشهایی برای تاکید بر معرفی خدا از راه صفات، ایجاد ارتباط باخدا و حفظ آن که آثاری چون تقویت، رشد و ارتقای ایمان در پی دارد بهره گیری از حس سوال در تعلیم و تربیت جااندازیکمال گرایی بهنجار، در ذهن کودکان از نتایج کاربردی پژوهش حاضر است.

کلیدواژه ها:

خودشناسی ، کمال خواهی ، دانش آموزان ایرانی ، سند تحول بنیادین آموزش و پرورش