تاثیر محرومیت از خواب بر کنترل پاسچر: نقش اطلاعات بینایی و حسی پیکری

خواب برای عملکرد بهینه بدن بسیار ضروری می باشد. متاسفانه محرومیت از خواب تبدیل به امری رایج خصوصا در بین دانشجویان شده است (آلدابل و باهمام، 2011). اگرچه اثرات محرومیت از خواب روی مغز قرن ها مورد مطالعه قرار گرفته اما کاهش تعادل حاصل از آن هنوز به خوبی مستند نشده است (ناکانو و همکاران، 2001).رشد از جنبه های مختلفی مورد مطالعه قرار گرفته است که یکی از آن ها کنترل پاسچر می باشد (چیبا و همکاران، 2016). بر اساس نظریه سیستم ها توانایی کنترل وضعیت بدن در فضا حاصل تعامل پیچیده بین سیستم های مختلف بدن است ( آلدابل و باهمام، 2011). در گذشته محققان اعتقاد نداشتند که کنترل پاسچر یک فرآیند خودکار عصبی تحت تاثیر فعالیت شناختی است. با این حال مطالعات نشان داده اند که خاستگاه کنترل پاسچر به ویژه زمانی که سیستم های حسی از جمله بینایی و حسی- پیکری اثر گذار باشند، تحت تاثیر عملکرد شناختی است که به وسیله یک شبکه یکپارچه ادغام کننده استادانه کنترل می شود (مرگنر، مایورر و پترکا، 2002). ما در پژوهش حاضر به دنبال درک مکانیزم زیربنایی چگونگی عملکرد فرد در کنترل پاسچر تحت تاثیر محرومیت از خواب و اختلال سیستم های بینایی و حسی- پیکری هستیم. روش بررسی در این مطالعه تعداد 20دانشجوی پسر با میانگین سنی53/2±14/22 به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. معیار های ورود به مطالعه شامل داشتن خواب طبیعی در ماه منتهی به آزمون و نداشتن هر گونه بیماری اثر گذار بر پاسچر بود.پاسچر در 4حالت به وسیله دستگاه تعادل سنج ایستا ساخت شرکت دانش سالار ایرانیان که در برخی مطالعات داخلی مورد استفاده قرار گرفته و روایی و پایایی مناسبی از آن گزارش شده است، ارزیابی شد (مصدق، 2017).1) حالت طبیعی: شرکت کنندگان به صورت ایستاده در حالت طبیعی در وسط دستگاه، به نقطه ثابت بصری که دو متر جلوتر روی مانیتور قرار داشت تمرکز می کردند.2) اختلال بینایی: ایستادن روی دستگاه با چشم بسته و با رعایت سایر نکات مربوط به پروتکل 3) اختلال حسی-پیکری: ایستادن برروی فوم با رعایت تمام نکات مربوط به پروتکل 4) اختلال بینایی و حسی- پیکری: چشم بسته روی فوم با پایبندی به پروتکل