تاثیر ورزش های عصبی - عضلانی و پروپریوسپتیو طی فصل مسابقات بر ثبات پاسچربسکتبالیست های مرد جوانان

تعادل توسط پاسخ های عصبی-عضلانی، پردازش مرکزی و دریافت های حسی حاصل از گیرنده های محیطی کنترل می شود. سیستم های وستیبولار، بصری و پروپریوسپتیو دریافت های حسی را فراهم می آورند (Proske & Gandevia, 2012). هر برنامه ورزشی بایستی با فرایندهای حسی- حرکتی مطابقت داشته باشد تا ضمن کسب مهارت های خاص ورزشی از آسیب دیدن سیستم عصبی- عضلانی نیز پیشگیری کند (Bressel, Yonker, Kras, & Heath, 2007). حفظ تعادل طی حرکت را تعادل پویا می نامند که وابسته به پایداری پویای قامت ناشی از کنترل عصبی- عضلانی بر جابجایی همه بخش های بدن در طی حرکت است (Zazulak, Hewett, Reeves, Goldberg, & Cholewicki, 2007). ضعف توازن یک طرفه و دو طرفه، بازیکنان بسکتبال را مستعد پیچ خوردگی پا و بروز سایر آسیبها در اندام تحتانی می سازد (Wang, Chen, Shiang, Jan, & Lin, 2006). هدف این مطالعه بررسی تاثیر برنامه ورزشی عصبی- عضلانی و پروپریوسپتیو در طی فصل رقابت ها بر پایایی قامت مردان بسکتبالیست جوان بود. فرض بر این بود که ثبات قامت پس از انجام این تمرینات بهبود می یابد.